Broedt in Oost-Siberië; overwintert van Assam oost tot in Zuidoost-China.

Behalve het enige geval in Nederland waren er in 1800-1974 geen andere in West-Europa totdat een exemplaar opdook op Fair Isle, Shetland, Schotland, in juli 1974.

De BOURC (Britse dwaalgastencommissie) besloot in 2009 echter om alle (toen inmiddels acht) gevallen van Engeland, Schotland en Wales hun status van 'mogelijk wild' te ontnemen en ze te beschouwen als 'met zekerheid uit gevangenschap ontsnapte kooivogel' ('categorie E'). Behalve om de vogel uit juli 1974 ging het om nog vier in de perioden eind mei-half juni en begin september (twee). Daarmee bleven er toen voor Europa naast de Nederlandse vogel nog vijf over, alle in 'een aanvaardbare periode van het jaar' (cf Slack 2009): op Utsira, Noorwegen (oktober 1974), in Malta (12 november 1983), in Slovenia (10 oktober 1987), in Finland (september-oktober 2002) en op Ouessant, Frankrijk (oktober 2014). Uiteindelijk werd alsnog een exemplaar aanvaard voor Brittannië; het betrof een eerstejaars mannetje op Papa Westray, Orkney, Schotland, op 19-29 oktober 2015. De BOURC verschafte daarmee onbedoeld een voorbeeld van hoe het soms een dwaalgastencommissie is die bepaalt waar en wanneer een soort voorkomt in plaats van de vogels zelf.

De soort stond niet vermeld in de DBA-checklist in Dutch Birding 2: 41-47, 82-104, 1980, met de aantekening dat hij als kooivogel werd beschouwd (Oreel 1980). Echter, deze checklist betrof geen CDNA-publicatie, en het Nederlandse geval van 5 november 1937 is nooit officieel van de lijst gehaald. (In die checklist van 1980 werd onder meer geprobeerd het Britse categorieën-systeem te introduceren, hetgeen niet is overgenomen.) De herziening van alle dwaalgastgevallen door de CDNA in de jaren 1980-90 (zie Limosa 58: 65-72, 1985; Dutch Birding 18: 157-202, 1996) resulteerde erin dat het enige geval van Rosse Gors werd gehandhaafd.

ABvdB [2016]