Broedt van Middellandse-Zeegebied en Midden-Oosten oost tot in Azië; overwintert in Afrika.

Na het eerste geval in 1954 duurde het 24 jaren voordat een tweede werd gezien, in 1978. Sindsdien is het aantal gevallen geleidelijk toegenomen en vanaf 1988 werd de soort vrijwel jaarlijks vastgesteld. Tot 2000 was in vier gevallen meer dan één exemplaar betrokken, waaronder een groep van vijf in oktober-november 1989 op Texel, Noord-Holland. In zes gevallen tot 2000 verbleven de vogels langer dan een dag: in het voorjaar van 1954, 1982, 1992 en 1996 en in het najaar van 1983 en 1989. De meeste dateerden van de voorjaarsperiode tussen 29 maart en 28 mei. Hiervan was een hoog aantal in de eerste week van mei. Overige gevallen tot 2000 stamden uit de periode tussen 12 september en 1 november. Niet minder dan 14 werden in 1990-99 gezien op en rond de beste plek voor deze soort, het voorjaarstrek-observatiepunt 1,5 km ten westen van Breskens, Oostburg, Zeeland. Hier werden van 29 maart tot en met 16 mei 1998 zelfs acht exemplaren waargenomen.

Het grote Oost-Aziatische taxon H d daurica, dat zich onder meer onderscheidt door een donkere achterhals, is niet alleen vastgesteld in Noorwegen maar ook als verkeersslachtoffer op 27 mei 1982 in Liège, België (KBIN) (Cramp 1988, Gunter De Smet pers comm). De soort wordt sinds 1 januari 2005 niet langer beoordeeld door de CDNA.

Zeldzame vogels van Nederland [2001]