Kokardezaagbek

Broedt in Noord-Amerika; overwintert in Oost-Amerika en langs de Pacifische kust vanaf Zuidoost-Alaska tot Zuid-Californië en ook in zuidelijke VS en Noord-Mexico.

Dwaalgast in West-Europa. Het voorkomen is echter onduidelijk doordat er veel exemplaren uit gevangenschap ontsnappen en in leven blijven (voor deze soort geldt de regel van 'de omgekeerde bewijslast': zie onder). Zo werden er in Engeland en Schotland van c 35 kandidaten in de laatste 50 jaren tot 2010 slechts vijf aanvaard (in okt-nov 2000, maart 2002, december 2005, april-mei 2006 en oktober-november 2008). In de Azoren werden er bijvoorbeeld vijf aanvaard, in Ierland vier (in december 1878 (twee), januari 1881 en december 1957) en in IJsland negen.

Kokardezaagbek is een 'hoofdpijnsoort' voor elke Europese dwaalgastencommissie. Er arriveren weliswaar af en toe wilde exemplaren maar er zwemmen ook steeds meer vogels uit gevangenschap rond en die verhouding zal steeds schever worden als ontsnapte vogels tot broeden zouden overgaan. Voor deze en andere soorten die vaak uit gevangenschap ontsnappen maar in buurlanden als wild zijn vastgesteld en hier als dwaalgast kunnen komen, geldt de regel van 'de omgekeerde bewijslast'. Het betekent dat de CDNA ervoor heeft gekozen pas tot aanvaarding over te gaan als fotografisch is vastgelegd dat er geen verdachte pootringen, afwijkingen of beschadigingen zijn. Het lijkt een gekke eis: als er geen ring is dan weet men natuurlijk nog niet of het wel of niet een ontsnapte kooivogel betreft. Echter: dat laatste geldt voor elke dwaalgast, niemand weet waar een vogel vandaan komt en op welke wijze hij hier gekomen is. Garantie voor wildheid is eigenlijk alleen te geven wanneer het om een vogel gaat die zijn leven lang elke dag met een gps-zender is gevolgd...

[ABvdBerg 2012]