Broedt in Noord-Amerika en overwintert van Zuid-Alaska, op de Grote Meren van de VS en Nova Scotia zuidelijk tot Noord-Mexico.

Elders in Europa zijn er gevallen in de Azoren, Engeland (c 10, waarvan de eerste op 17 januari 1920 en de tweede in februari-maart 1961), Frankrijk (drie tot 2005), Ierland, IJsland (vier tot 2011), Polen, Portugal, Schotland (de eerste in maart 1980) en Spanje (drie tot 2010) maar het is onduidelijk of waarnemingen in landen als Denemarken, Duitsland, Noorwegen, Roemenië en Zweden ooit als wild worden aanvaard.

ABvdBerg [2012]

Dit is één van de soorten op de Nederlandse lijst waarvan het aantal bewezen ontsnapte exemplaren hoger is dan het aantal aanvaarde gevallen. Daarom geldt voor deze soort de regel van 'de omgekeerde bewijslast' (zie onder Kokardezaagbek Lophodytes cucullatus). Alleen vogels waar formeel gesproken niets op is aan te merken (geen ringen, geen beschadigingen, geen afwijkend gedrag) glippen door het net en halen de Nederlandse lijst. De vogel van Barendrecht, Zuid-Holland, is één van de langst terugkerende dwaalgasten op de Nederlandse lijst, inmiddels al meer dan 12 winters. De vogel van de Ezumakeeg, Friesland, werd aanvankelijk als hetzelfde exemplaar beschouwd maar dat bleek bij nader inzien niet correct. Een aantal andere ongeringde gevallen werden toegeschreven aan de Barendrecht-vogel.

EB Ebels [2012]