Broedt van Dalmatië en Servië oost langs de Zwarte Zeekust tot het Kaspisch Zeegebied en zuid tot in Griekenland, Turkije, Irak en Afghanistan; overwintert in tropisch Afrika.

Bij deze soort spelen meer dan bij andere dwaalgasten herzieningen van oude gevallen een grote rol bij een veranderlijk beeld over het voorkomen in noordelijk Europa. Vaak werden gevallen eerst aanvaard op basis van uiterlijke kenmerken waarna, soms na jaren, twijfel optrad over verwarring met bijvoorbeeld een extreem gekleurde Noordse Kwikstaart Motacilla thunbergi. Deze soort laat wel duidelijke verschillen horen in geluid en daarom wordt het tegenwoordig vrijwel uitgesloten geacht om zekerheid over de determinatie te verkrijgen zonder een geluidsopname. Ook in Nederland is een aantal gevallen uiteindelijk bij een herziening toch door het ontbreken van een geluidsopname gesneuveld. Dat geldt bijvoorbeeld voor het gefotografeerde mannetje van Delfzijl, Groningen, op 10 mei 1988 (DB 12: 1-2, 1990, Zeldzame vogels van Nederland: 239, 2001). Het eerste broedgeval in België met in ieder geval een mannetje Balkankwikstaart vond plaats in Hainaut in juni-juli 1992 (Aves 32: 219-226, 1995; 34: 84-85, 1997).

ABvdBerg [2016]