De westelijke ondersoort V i aigneri is een zomergast in Turkije, Irak en het noord-oosten van het Arabisch schiereiland tot in westelijk Pakistan en een standvogel en overwinteraar langs de Perzische Golf in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) en Noord-Oman. Het aantal nam sinds 1990 zeer sterk toe in de VAE (van vier in 1987 tot maximaal 1000 paren in 2006) en ook in Noord-Oman. De verspreiding van drie andere ondersoorten strekt zich uit van centraal Pakistan via India en Sri Lanka tot in Zuidoost-Azië.

De vogel van Texel en Ameland bleek op basis van gefotografeerde veerdetails tussen 14 mei en 23 juni op vijf plekken in vier landen te zijn waargenomen over een afstand van meer dan 1400 km. Opmerkelijk genoeg liggen de waarnemingsplekken tot aan de Noordzeekust in een vrijwel rechte lijn vanuit het Midden-Oosten. Op 14 mei werd hij als het eerste geval voor Kroatië goed gefotografeerd op Pag in de Adriatische Zee. Op 31 mei werd hetzelfde exemplaar in het zuiden van Duitsland door een jeugdige vogelaar gefotografeerd te Buchersried, Wolnzach, Beieren. In België bleek hij dan nog op 11 juni, opnieuw door een enkele vogelaar, fotografisch te zijn vastgelegd bij Doel, Oost-Vlaanderen. Het verschijnen van deze kleurrijke soort was zo onverwacht dat, ondanks dat dit taxon niet bekend is van de kooivogelhandel, men zonder deze waarnemingenreeks vermoedelijk toch was blijven twijfelen over een wilde herkomst. Buiten Turkije waren er tot 2019 drie gevallen bekend voor het zuid-westen van Rusland (in augustus 1982 in Stavropol en in mei 1956 en april 1984 in Dagestan). De soort is tot 2019 tevens als dwaalgast vastgesteld op afstand van de Perzische Golf in Saoedi-Arabië (c acht) en in Israel (vier gevallen in 2001 (twee), 2017 en 2018)

ABvdB [2020]